Kυβέρνηση πολιτικού πρωτογονισμού

Η Kυριακή 17 Iουνίου, μέρα εκλογών στην Eλλάδα, ήταν μέρα δημοψηφίσματος για τους κατοίκους του Mονάχου στη Γερμανία. O δήμαρχος της πόλης τούς καλούσε να αποφασίσουν με την ψήφο τους για κάτι πολύ συγκεκριμένο: Nα κατασκευαστεί ή όχι και τρίτος διάδρομος προσγειώσεων και απογειώσεων στο αεροδρόμιο του Mονάχου.
Πριν από λίγο καιρό οι δημότες της ίδιας πόλης είχαν κληθεί να απαντήσουν σε άλλο ανάλογο δίλημμα: Nα αντικατασταθεί ή όχι το ταχύ «μετρό» που συνδέει το κέντρο του Mονάχου με το αεροδρόμιο, από ταχύτερο, υπερσύγχρονης τεχνολογίας τρένο. O χρόνος της διαδρομής θα μειωνόταν στο ένα τρίτο του σημερινού.

Στις περιπτώσεις των δύο αυτών δημοψηφισμάτων, όπως και σε κάθε άλλη ανάλογη, η δημαρχία ενημερώνει έγκαιρα τους πολίτες για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του προτεινόμενου εγχειρήματος. Θέτει στη διάθεσή τους μελέτες κατασκευής, κοστολόγησης, πολεοδομικών και περιβαλλοντικών συνεπειών. Kαι κάθε πολίτης, από τον πιο μορφωμένο ώς τον πιο απλοϊκό, θα μελετήσει, όσο μπορεί, το πληροφοριακό υλικό, θα σκεφθεί, θα κρίνει, για να καταλήξει τι θα ψηφίσει. Στις περιπτώσεις του τρίτου διαδρόμου στο αεροδρόμιο και του υπερσύγχρονου τρένου οι δημότες του Mονάχου ψήφισαν αρνητικά: απέρριψαν την πρόταση και τις μελέτες του δημάρχου όσο «γυαλιστερές» κι αν ήταν.

Θα μου επιτραπεί να ισχυριστώ ότι γνωρίζω με βεβαιότητα τι θα συνέβαινε, αν ποτέ οργανωνόταν ανάλογο εγχείρημα δημοψηφισματικής έγκρισης δημόσιου έργου στην Eλλάδα: Kανένας δεν θα καθόταν να ασχοληθεί σοβαρά, να σκεφθεί, να κρίνει, να μετρήσει, αν η πραγματοποίηση του συγκεκριμένου έργου συμφέρει ή δεν συμφέρει το κοινωνικό σύνολο. Oμως θα έσπευδαν να «τοποθετηθούν» επισήμως τα κόμματα – με μοναδικό μάλλον κριτήριο, ποιος θα είναι ο εργολάβος, ποιες μίζες θα εξασφαλίσουν οι κομματάνθρωποι. Kαι ο λαός, «άγρυπνος φύλακας και υπερασπιστής της δημοκρατίας» (πάντοτε), θα έτρεχε στις κάλπες, όχι για να εγκρίνει ή να απορρίψει το προτεινόμενο έργο, αλλά για να ψηφίσει το KKE ή το ΠAΣOK ή τον ΣYPIZA ή τη N. Δ. Tο λέω με βεβαιότητα, γιατί και τώρα ο λαός μας, όταν βρεθεί μπροστά σε κάλπη, δεν διανοείται να ψηφίσει τον ικανότερο συνδικαλιστή, τον αποτελεσματικότερο δήμαρχο, τον καταλληλότερο πρύτανη. Ψηφίζει κόμμα. Tυφλά, παραιτημένος από σκέψη και κρίση.

Aυτό και μόνο το χαρακτηριστικό αρκεί για να πείσει και τον πιο «αισιόδοξο» ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία είναι ανίατα υπανάπτυκτη, καθηλωμένη στον πολιτικό πρωτογονισμό της κομματοκρατίας, με συμπεριφορές και νοοτροπία εθελόδουλης αγέλης ραγιάδων. Aν δεν ήταν αυτή, κυριολεκτικά, η κοινωνική μας πραγματικότητα, θα είχαμε ξεχυθεί στους δρόμους, με ασυγκράτητη οργή, στα πρώτα πέντε λεπτά μετά την αναγγελία του προκλητικού εμπαιγμού και της χυδαίας απάτης που τιτλοφορήθηκε «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», «κυβέρνηση προσωπικοτήτων»!!
Oπως θα ψηφίζαμε κόμμα αν μας καλούσαν να εγκρίνουμε δημόσιο έργο, έτσι και τώρα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα σαν «εθνική ενότητα» την ανακύκλωση αποδεδειγμένα ασήμαντων ανθρωπαρίων από τρεις κομματικές συντεχνίες και ανεχόμαστε να χαρακτηρίζονται καταξιωμένες κοινωνικά «προσωπικότητες» γνωστοί παρακεντέδες από τρεις κομματικές κουζίνες. Zούμε χειροπιαστή, εφιαλτική καταστροφή και τον πανικό επερχόμενης ζούγκλας. Aλλά ο κ. Σαμαράς, ο κ. Bενιζέλος, ο κ. Kουβέλης, ψυχοπαθολογικά εγκλωβισμένοι στην κομματική μονοτροπία, στάθηκε αδύνατο να αντιληφθούν τι σημαίνει επιστράτευση ανθρώπινης ποιότητας, μέτρα κατακτημένης αξιοσύνης και αριστείας. Eμφάνισαν ως το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό της διαπομπευμένης σε ολόκληρο τον πλανήτη Eλλάδας παρασιτικές μετριότητες, εξαργύρωσαν συναλλαγματικές υποτέλειας στο κόμμα.
H σύνθεση της κυβέρνησης απέδειξε κυρίως τον κ. Σαμαρά αυτό που, δύο χρόνια τώρα, προμήνυε η συμπεριφορά του: Aκόμα και μπροστά στον ίλιγγο της αβύσσου, του ιστορικού αφανισμού της πατρίδας του, φτηνοκομματάρχης. Mοναδική του έγνοια οι εσωκομματικές ισορροπίες, να γλείψουν κόκκαλο εξουσίας όσοι του πρόσφεραν εκδούλευση. Aλλά και οι δυο εταίροι που στηρίζουν την κυβέρνησή του, ίδια μικροπρέπεια βολέματος «ημετέρων», με παγερή αδιαφορία για την καταφυγή στην ποιότητα, τουλάχιστον αυτή την ύστατη ώρα.
Kορυφαίες προκλήσεις αναίδειας, απροκάλυπτος εμπαιγμός της αγωνίας (και της νοημοσύνης και της αξιοπρέπειας) των πολιτών: Παραμερίστηκε ο δοκιμασμένης αξιοσύνης, ανιδιοτέλειας και τόλμης Tάσος Γιαννίτσης, για να αναλάβει να ξαναστήσει Δημόσια Διοίκηση και λειτουργικό κράτος ο κομματικός συνταγματολόγος της Θεσσαλονίκης. Tην πολιτική ευθύνη για την Aμυνα της χώρας την παραδώσανε σε… δημοσιογράφο, με προσόντα την ανευφυή, μέτρια ευγλωττία, την αναμάσηση κοινοτοπιών και στόμφου. Nα διαχειριστεί ο τηλεπαρουσιαστής τα πολιτικά προαπαιτούμενα επιτελικού σχεδιασμού της αμυντικής στρατηγικής, τα προβλήματα της σύγχρονης οπλικής τεχνολογίας, να αντιμετωπίσει «ιέρακες» αλλοεθνείς ομολόγους του.

Aναμμένο κάρβουνο τα διαλυμένα νοσοκομεία, οι απλήρωτοι γιατροί, τα χρεοκοπημένα ταμεία, οι εκβιαστές φαρμακοποιοί. Kαι το πέταξε η κυβερνητική τρόικα στα χέρια του πιο χαρακτηριστικού ανθρωπολογικού δείγματος παλαιοκομματικής νοοτροπίας και γλώσσας. Δεν καταλαβαίνουν καν το συμφέρον τους: την εκτίμηση που θα κέρδιζαν, αν αυτό το συγκεκριμένο ακανθωδέστατο πρόβλημα το πρόσφεραν πρόκληση για επίλυση σε ιδιοφυή λύτη δυσεπίλυτων περιπλοκών, λ. χ. στον Στέφανο Mάνο.

Tα ίδια και με την Παιδεία, τον άλλο γόρδιο κόμβο του κρατικού μας βίου: Tην παρέδωσαν σε έναν σεμνό μεν και σοβαρό πανεπιστημιακό καθηγητή, αλλά… διεθνολόγο! Aσχετον, δίχως εμπειρία, γνώση ή προετοιμασία για τα πολυδαίδαλα και άκρως εξειδικευμένα σήμερα προβλήματα της στοιχειώδους, μέσης και λυκειακής (αχρηστευμένης πια) παιδείας, των αναλυτικών προγραμμάτων, του άχρηστου και ψυχοκτόνου εξεταστικού συστήματος. Δεκαετίες τώρα οι πολιτικοί αγνοούν ακόμα και τα ονόματα των κορυφαίων της εκπαιδευτικής εμπειρίας και επιστήμης. Ποιος από το σινάφι τους γνωρίζει τον Aθανάσιο Γκότοβο ή τον Λαοκράτη Bάσση, όταν μιλάνε για «προσωπικότητες»;

O κ. Σαμαράς έφτασε στην πρωθυπουργία που διακαώς ορεγόταν. Kαι λοιπόν; Στην Iστορία θα μείνει με το στίγμα και αυτός της ντροπής: Προέταξε μικροκομματικές αθλιότητες, την ώρα που η πατρίδα του κατρακυλούσε στην άβυσσο.

Χρήστος Γιανναράς

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/07/2012_487550

Επιστολή Σαμαρά στο Eurogroup

Πολύ σκληρή επαναδιαπραγμάτευση... Είναι η απόλυτη υλοποίηση των προεκλογικών δεσμέσεων του Σαμαρά! Πάντως αν είναι έτσι, υπάρχει ένα μεγάλο θέμα με την "απαγκίστρωση" της ΔΗΜΑΡ. Υπάρχει;

Αθήνα, 27 Ιουνίου 2012

Όπως σας έχω πληροφορήσει, δυστυχώς δεν θα μπορέσω να παραστώ στο σημερινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λόγω μιας οφθαλμολογικής επέμβασης που έπρεπε να γίνει. Η Ελλάδα θα εκπροσωπηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης. Η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης και είναι πλήρως δεσμευμένη στους στόχους, στους αντικειμενικούς σκοπούς και σε όλες τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος. Θα επιταχύνω την εφαρμογή του Προγράμματος με έμφαση στον τομέα των Ιδιωτικοποιήσεων. Βεβαίως, υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων του Προγράμματος, ώστε να ελεγχθεί η άνευ προηγουμένου ανεργία και να ανασχεθεί η καταστρεπτική ύφεση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα για πέμπτο συνεχές έτος. Με τον τρόπο αυτό θα εξασφαλισθεί, επίσης, η επίτευξη όλων των στόχων. Προσβλέπω σε συνάντησή μας, ευθύς ως οι γιατροί μου επιτρέψουν να ταξιδέψω.

Αντώνης Κ. Σαμαράς

Άρνηση συγκυβέρνησης

Ποιος αρνείται τη συγκυβέρνηση;

Αποτελέσματα βουλευτικών εκλογών Ιουνίου 2012

Δείτε τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο

http://ekloges.ypes.gr/

Απάντηση Βενιζέλου σε πολίτη

Ο άνθρωπος θυσιάζεται για το καλό μας και κάποιοι τολμούν και τον αμφισβητούν. Ντροπή!!!

Γιατί κύριε;

Τα ελληνικά ΜΜΕ και η κρίση

Το Al Jazeera, ένας παγκόσμιος δημοσιογραφικός κολοσσός, με ένα αφιέρωμά του για την ελληνική κρίση και το ρόλο των ελληνικών ΜΜΕ τα λέει όλα. Αξίζει να το δούμε όλοι.

Πατήσε το CC αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους.

Όταν το έμαθε ο Χίτλερ

Ο Χίτλερ μαθαίνει για τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής από AceVideos

Εγέρθητι

Για όσους δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν και έστειλαν τους νοσταλγούς του Χίτλερ στη Βουλή των Ελλήνων, νομίζοντας ότι ψήφισαν Έλληνες πατριώτες.

Αποτελέσματα Βουλευτικών εκλογών (τελικά)

Δείτε τα τελικά αποτελέσματα των εκλογών κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο

http://ekloges.ypes.gr/

Μη με κρεμάσεις...

Ένα πολύ ισχυρό μήνυμα στέλνουν τα νέα παιδιά στους πιο μεγάλους. Το επιχείρημά τους, ακατάρριπτο. «Κάθε γενιά δανείζεται την κοινωνία από την επόμενη», υποστηρίζουν. Υπάρχουν αντιρρήσεις;

Από τις εκλογές του 2009

Πάντα σαν λαός είχαμε ασθενή μνήμη. Μας συγκινούσαν οι υποσχέσεις και τα κούφια λόγια. Ψηφίζαμε και στη συνέχεια τα ΜΜΕ μας "έπειθαν" ότι το όποιο αίτημα για καλύτερους μισθούς, συντάξεις κ.λπ. "ξεπερνάει τα όρια αντοχής της ελληνικής οικονομίας". Ωστόσο, οι τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς ή τα έργα που αναλάμβαναν οι μεγαλοκαρχαρίες ήταν "εντός των ορίων αντοχής της ελληνικής οικονομίας" πάντα. Τώρα όμως ξέρουμε γιατί συνέβαινε αυτή η αντίφαση. Τώρα ξέρουμε ποιοι μας φτωχοποίησαν με συνοπτικές διαδικασίες. Τώρα δεν μπορεί κανένα "κανάλι" τους να μας αλλάξει. Η απόφαση έχει παρθεί.

Katastroika

Στο διαδικτυακό "αέρα" βρίσκεται από το βράδυ της Πέμπτης το ντοκιμαντέρ Catastroika, από τους δημιουργούς του Debtocracy, του ντοκιμαντέρ που είδαν εκατομμύρια θεατές στο Ίντερνετ. Η Catastroika, σύμφωνα με την ανακοίνωση των δημιουργών του ντοκιμαντέρ, αναζητά τις συνέπειες της επικείμενης εκποίησης του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Εξετάζοντας παραδείγματα ιδιωτικοποιήσεων και απορρύθμισης από την Καλιφόρνια, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Μόσχα και τη Ρώμη, επιχειρούν να προβλέψουν τι θα συμβεί από την εφαρμογή αυτού του μοντέλου σε μια χώρα υπό καθεστώς επιτήρησης. Ο Σλαβόι Ζίζεκ, η Ναόμι Κλάιν, ο Λούις Σεπούλβεδα, ο Κεν Λόουτς και ο Γκρεγκ Πάλαστ μιλούν για την πολιτική του μνημονίου. Ακαδημαϊκοί όπως ο Ντάνι Ρόντρικ, ο Άλεξ Καλίνικος, ο Μπεν Φάιν, ο Κώστας Δουζίνας, ο Ντιν Μπέικερ, ο Γιώργος Κατρούγκαλος και ο Σπύρος Μαρκέτος περιγράφουν άγνωστες πτυχές των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία της Catastroika υπογράφουν οι δημοσιογράφοι Άρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη, ενώ την επιστημονική επιμέλεια έχει ο Λεωνίδας Βατικιώτης. Τη μουσική επένδυση του ντοκιμαντέρ προσφέρει το συγκρότημα Active Member και ο Ερμής Γεωργιάδης, ενώ το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου. Την παραγωγή ανέλαβε η εταιρεία Infowar Productions και ο Θάνος Τσάντας.

Δείτε το ντοκιμαντέρ

CATASTROIKA από infowar

Με λένε Βασίλη

Το μέλλον είναι ήδη εδώ

Πολιτικά στελέχη αυτού του επιπέδου διέθετε κάποτε το ΠΑΣΟΚ.Κάποιοι φρόντισαν να τα απαξιώσουν και στη συνέχεια να τα εκπαραθυρώσουν। Τη θέση τους κατέλαβαν με περισσή αλαζονεία διάφοροι όμορφοι (κύριοι και κυρίες), που ήταν γνωστοί και γνωστές στο ευρύ κοινό από την προβολή που τους είχε γίνει μέσω τηλεόρασης।

Ένα δεκάλεπτο βίντεο που πρέπει να δούμε και να ξαναδούμε όλοι μας. Ο άνθρωπος προφήτευσε αυτά που συμβαίνουν σήμερα!

Ψαραετός

Ο λόγος του συμβόλαιο 3

Ο λόγος του συμβόλαιο 2

Κωνσταντίνος Μπανιώτης

Ένα κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη

We blame you, you know, μου είπε
ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες
των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε
τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.
Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως
οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να
ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η
γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της
θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον
τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά
προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το
ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης
δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες
νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες;
Να του πω για τον εμφύλιο εδώ στην Ελλάδα και για τον ρόλο που έπαιξε η
εξωτερική πολιτιτική της χώρας του; Για τη σύμπραξη με τους ηττημένους
Γερμανοτσολιάδες και κάθε λογής δοσίλογους εναντίων όσων αγωνίστηκαν για την
ελευθερία στο βουνό; Για το πώς εκμεταλλεύτηκαν την εγκεφαλική σκλήρηνση και
τον επαρχιωτισμό της εδώ κομμουνιστικής ηγεσίας προκειμένου να ξεφορτωθούν μια
και καλή το πιο δημιουργικό και αλτρουιστικό κομμάτι της χώρας; Πως από τότε
επικράτησαν εδώ οι βολεψάκιδες, οι παρτάκιδες και οι ελληνάρες χωρίς Ελλάδα –
αυτοί που όταν λένε «αγαπώ την πατρίδα μου» εννοούν στην καλύτερη περίπτωση
«αγαπώ τον εαυτό μου» ή ακόμα «μισώ όλους τους άλλους» - φέρνοντας τη χώρα
σήμερα στην καταστροφή;
Ας μη μιλήσω για τη Γερμανία, μη
σας κουράζω με τα αυτονόητα...
“We blame you!” Έλα τώρα Robert, behave
yourself να πούμε, μην κάνεις σαν παιδί! Κι εγώ σας κατηγορώ άμα είν’ έτσι.
Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις
σας ανέθρεψαν και στήριξαν τη διαφθορά μας, προκειμένου να μας πουλήσουν σε
διπλή τιμή τα άχρηστα, μισοχαλασμένα όπλα, τα φάρμακα και τις τηλεπικοινωνίες
τους. Έστησαν Ολυμπιάδες. Η δική μας κόστισε διπλάσια από του Σίδνευ, το είπε
τότε υπουργός μας, υπερήφανος, σε ξένο κανάλι. Κι όταν ρωτήθηκε ο υπουργός στη
συνέχεια: «Εννοείτε πως αυτά πληρώνονται με ξένα κεφάλαια;» απάντησε
παρεξήγημένος (έχουμε και μια αξιοπρέπεια!), «Όχι! Αποκλειστικά με δικά μας
χρήματα. Θα μάθουμε πόσα ακριβώς μετά το πέρας των αγώνων»! Τα πλήρωσε το
κράτος, δηλαδή εμείς, δηλαδή τα εγγόνια μας. Κι εμείς φωνάζαμε «Ζήτω» και
«Γεια». Και στήναμε ωραίες τελετές έναρξης και λήξης. Γραφείο τελετών!
“We blame you!” Και οι δύο
παππούδες μου σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Δεν άκουσα ποτέ τους γονείς μου που
μεγάλωσαν πάμφτωχοι και ορφανοί, ούτε τις πρόσφυγες, χήρες γιαγιάδες μου να
κατηγορούν συνολικά τους Γερμανούς, τους Άγγλους, τους Τούρκους ή τους
Βούλγαρους. Είχαν μια σιωπή, μια βαθιά γνώση πως ο άνθρωπος, από όπου και αν
κατάγεται, κρύβει μέσα του τον άγγελο μα κρύβει και το θηρίο. Το ταϊζει κρυφά,
το κρύβει πίσω από χαμόγελα και ανέξοδες καλοσύνες, το καταπιέζει όταν ενοχλεί
την καθημερινότητα και το ελευθερώνει όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν. Εκτός κι
αν η καλλιέργεια και η ηθική του υπερισχύσουν. Μα, να ανοίξω φιλοσοφική
συζήτηση;
Όχι. Τότε; Ας πάω στα «επουσιώδη».
Να πω για τις αηδίες που η δική σας show-business μάς πούλησε δεκαετίες τώρα;
Για τόσες ανοησίες της ποπ, της ροκ και των «charts» που μας τάισαν με το ζόρι;
Που για κάθε τραγούδι της προκοπής αναγκαστήκαμε να αγαπήσουμε κι ένα σακί
σκουπιδοτράγουδα και να συνδέσουμε τις εφηβείες και τις ζωές μας μαζί τους;
«Και τι με νοιάζει, θα μου πει, αν εσύ έχαφτες τις αηδίες που σου πουλούσαν οι
δισκογραφικές και τα ραδιόφωνα; Ας μην τις άκουγες. Είναι ανάγκη να σας φταίνε
πάντα οι άλλοι;»
Καλά, θα πω για τα δικά μας:
Έχεις δίκιο Robert, ότι κι αν πεις λίγο είναι. Η πρώτη μας βουλή είχε μέσο όρο
200 βαφτιστήρια ανά βουλευτή. Ήμασταν χαλασμένοι εξ αρχής. Ο εμφύλιος μεταξύ
των Ελλήνων κατά την επανάσταση στοίχησε περισσότερους νεκρούς απ’ ότι ο αγώνας
ενάντια στους Οθωμανούς. Βαφτίσαμε τον Ιταλό Καποδίστρια Έλληνα και μετά τον
σκοτώσαμε γιατί δεν είχε τα κουσούρια μας. Όσο αίμα κι αν χύσαμε, όσους
Θούριους κι αν ψάλαμε, όσες ηρωικές Εξόδους κι αν επιχειρήσαμε, τελικά εσείς
μάς κάνατε κράτος, για να κάνουμε τις δουλειές σας. Το ένα από τα τρία πρώτα
κόμματα της νέας μας χώρας, αυτό που ουσιαστικά επικράτησε, λεγόταν «Αγγλικό».
Αυτό τα λέει όλα. Ποια ιδεοληψία μάς έκανε να πιστέψουμε πως μπορούμε να
σηκώσουμε κεφάλι; Χάσατε ευγενή παιδιά εδώ Robert, το ξέρω. Ποιητές,
ουτοπιστές, οξφορδιανούς αρχαιογνώστες, έφηβους φιλέλληνες, Έλληνες εξ
αναγνώσεως, Πλατωνιστές όταν κανείς δεν είχε ακούσει για Πλάτωνα στα λημέρια
μας για αιώνες. Εμείς ήμασταν αναλφάβητοι Αρβανίτες, Βλάχοι, Τουρκόγυφτοι,
Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Σλαβομακεδόνες, Τσάμιδες. Εσείς βυθίσατε στο Ναβαρίνο,
εσείς μας δώσατε κράτος, εσείς μας κάνατε Έλληνες. Εμείς απλώς κερδίσαμε το
κύπελο στο ποδόσφαιρο και βγήκαμε να δείρουμε Αλβανούς.
Μπα, όχι, αυτά τα λέμε μεταξύ μας, δεν είναι για ν’ ακούγονται παραέξω,
μετατρέπονται αυτομάτως σε υπερβολές και σε ψέματα όταν βγαίνουν απ’ το σπίτι.
Θα του πω άλλα:
Μη νομίζεις πως περνούσαμε ζωή
και κότα τόσα χρόνια Robert! Δεν ήταν παράδεισος το να κοιμάσαι σε ράντζο στο διάδρομο,
εγχειρισμένος. Ούτε το να είσαι άτομο με αναπηρία και να σού είναι αδύνατον να
κινηθείς στις πόλεις μας. Ούτε το να πληρώνεις «περαίωση» στην εφορία,
θεωρούμενος απατεώνας εξ ορισμού. Ούτε το να οδηγείς και να πεθαίνεις στους
δρόμους μας. Ούτε το να γεννάς με καισαρική για να βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω
ο μαιευτήρας και να ταϊζει γάλα σκόνη το παιδί σου για να πάρει προμήθεια. Ούτε
το να μη βρίσκεις το δίκιο σου στα δικαστήρια. Ούτε το να κυβερνιέσαι από όσους
μας κυβέρνησαν. Ούτε το να ζεις στην ασχήμια όπου ο καθένας έχτιζε ότι να ‘ναι
όπου να ‘ναι. Ούτε το να είσαι παιδί χωρίς παιδεία και χωρίς χρόνο, με πέντε
ιδιαίτερα τη μέρα, με άγχος και κατάθλιψη. Ούτε γέρος χωρίς ουσιαστική
περίθαλψη και σύνταξη, να περιμένεις να πεθάνεις μπροστά στην τηλεόραση. Ούτε
και το να είσαι Αιγυπτιώτης, Κύπριος, Μικρασιάτης, Ηπειρώτης, Ίμβριος ή Πόντιος
ήταν πάντα ευχάριστο. Γι’ αυτό μη λες πως γλεντούσαμε τη ζωή μας τόσα χρόνια με
δανεικά. Τα δανεικά τα έδιναν οι διαφθορείς των κυβερνήσεων και των εταιρειών
σου και τα έτρωγαν οι διεφθαρμένοι δικοί μας δικοί τους. Και θησαύριζαν οι
δυνατοί μέσα απ’ τη μιζέρια και τον εξευτελισμό μας και σήμερα θέλουν κι άλλο.
Τώρα, το πώς γίνεται αυτή η
πλούσια και αδιάφθορη χώρα σου, ενώ ρούφηξε το αίμα αποικιών τόσα χρόνια, να
χρωστά κι αυτή, το γιατί σού κόβονται οι παροχές στην παιδεία, οι κοινωνικές
ασφαλίσεις, οι μισθοί και η πρόνοια, το γιατί έχεις χρόνια τώρα άστεγους κάτω
απ’ τις γέφυρες, πεινασμένους στο δρόμο και αναλφάβητους το 2012, αυτό είναι
άλλο, τεράστιο, παγκόσμιο θέμα που καλό θα ήταν να ψάξουμε όλοι μαζί. Δεν
πηγάζει από την κατάσταση στην Ελλάδα. Μη μας κατηγορείς λοιπόν για όσα δεν
φταίμε.
Αν θέλεις να μας κατηγορήσεις,
κατηγόρησέ μας για την έλλειψη οργανωμένης άμυνας απέναντι σε μια επίθεση
πρωτοφανή αλλά αναμενόμενη. Κατηγόρησέ μας που βρεθήκαμε ανέτοιμοι, επαρχιώτες
αδικτύωτοι, αυτιστικοί, ομφαλοσκόποι, χασομέρηδες, μια πόλη ανοχύρωτη μπροστά
στην προαναγγελθήσα επέλαση του τέρατος. Και κατηγόρησε και λίγο τον εαυτό σου,
που αντί να συμπονέσει τον δοκιμαζόμενο φτωχόκοσμο της Ελλάδας, γλύφει
μισοκοιμισμένος την καραμέλα που του πουλούν οι αγορές, τα περιοδικά των
εκδοτών και οι ρατσιστικές αναλύσεις των καναλιών, περιμένοντας τη σειρά του.
Σου λένε κάθε μέρα για την ελληνική τεμπελιά, για την ελληνική διαφθορά, για
την ελληνική ψευτιά. Την αλήθεια που δεν σου λένε θα σου την πούμε εμείς:
Ετοιμάσου να χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις. Γιατί θα τα χάσεις όλα!
Και μην πεις "αυτά δεν
γίνονται!" Κι εμείς τέτοια λέγαμε. Και σήμερα βρεθήκαμε χωρίς γη κάτω απ'
τα πόδια μας. Αύριο θα έρθει η σειρά σου. Όταν λοιπόν θα σου στερούν τη σύνταξή
σου, τα χρήματα που κέρδισες με ιδρώτα και με απουσία από τα παιδιά σου και
τους έδωσες να σου φυλάξουν, όταν δεν θα ‘χεις γιατρό να γιατρευτείς, σπίτι να
κοιμηθείς, πρόνοια να προνοήσει, φαϊ να φας, τραγούδι να τραγουδήσεις, τότε να
μας κατηγορήσεις διπλά. Γιατί εμείς ανοίξαμε την Κερκόπορτα.
Η ευθύνη μας δεν είναι μόνο πως
δημιουργήσαμε χρέος, πως κλέψαμε τον τόπο μας, πως χτίσαμε αυθαίρετα, πως
πληρωθήκαμε μαύρα, πως πήραμε και δώσαμε φακελάκια, πως ψηφίσαμε ζώα, πως
λαδώσαμε, πως παντρευτήκαμε σε πισίνες με πυροτεχνήματα και λιμουζίνες ενώ
χρωστούσαμε, πως κάψαμε πεντοχίλιαρα στα σκυλάδικα, πως θελήσαμε το βουλευτή
και τον καλλιτέχνη να εκπροσωπούν τη φτηνότερη και πιο αντιαισθητική πλευρά
μας. Εννοείται πως φταίμε για όλα αυτά και άλλα. Όμως η πραγματικά μεγάλη ενοχή
μας απέναντί σου είναι πως κάναμε την αρχή για να ρουφήξουν σε λίγο και το δικό
σου αίμα.
Η υποχρέωση μας σήμερα είναι να
παλέψουμε για τα παιδιά σου. Και η δική σου υποχρέωση είναι να παλέψεις για τα
δικά μας. Μόνο έτσι γίνεται.
Τα υπόλοιπα είναι ανοησίες.
Ακούς εκεί we blame you! Ηλίθιε!

Ο λόγος του συμβόλαιο 1

Κατηγορηματική δήλωση


Δεν παίρνουμε χάπια.
Δεν είμαστε παρανοϊκοί.
Δεν είμαστε ναρκομανείς.


Έχουμε σώας τας φρένας!

Μήπως, τελικά, είσαι ελέφαντας;

Αετός κυνηγάει αγριοκάτσικα

Σφήκες εναντίον μελισσών

«Τι τρέχει με τους Έλληνες;»

Ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ δημιούργησε για τη σουηδική τηλεόραση η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Πασχαλίδου. Το θέμα του η οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Αξίζει να το δείτε.